آن سخن گفتن تو هست هنوزم در گوش

وان شکر خندهٔ شیرین تو از چشمهٔ نوش

گریه می آیدم از دور به آواز بلند

که از آن گریه نمی آیدم آواز به گوش

ای به خشم از برمن رفته و تنها خفته

چشم را گوی که چندین طرف خواب بپوش